7 weken Filipijnen, deel 1

Lieve vrienden en familie!

Ik leef nog en ben ook niet ontvoerd geweest...maar hier dan toch eindelijk een stuk blog. Ik kan niet alles in 1x erop zetten, dat gaat jullie misschien wel iets vervelen, zo'n lange blog :-)


Filipijnen nummer 1! Eindelijk mijn blog! Zoveel te vertellen!

Die blog van Vietnam komt nog wel een keer..

Op 1 februari stond mijn vlucht gepland van Saigon in Vietnam, naar Kuala Lumpur. Na bijna een volle maand in Vietnam doorgebracht te hebben, tijd voor het volgende avontuur.
In Kuala Lumpur zou ik Linda weer ontmoeten..Zij heeft een maand met een vriendin (Petra) uit Katwijk rondgereisd en Petra zou in de nacht van 1 op 2 februari weer naar NL terug vliegen. Eigenlijk wilde ik de volle tijd van mn Vietnamese visum gebruiken, maar aangezien Petra naar NL terug ging, bedacht ik mij om wat spullen aan haar mee te geven.Kleding die ik niet meer nodig heb (te warme kleding wel te verstaan :-), mijn bergschoenen, souvenirs etc..
In Kuala Lumpur was ik al een keer geweest, dus kon de weg makkelijk vinden naar het hostel. Eind middag kwam ik daar aan en was super leuk om dan met luid gejoel te worden ontvangen! Helemaal gezellig! Petra was hartstikke bruin en ze hadden een super tijd gehad. Lekker met een biertje erbij verhalen uitgewisseld en daarna rugzak van Petra ingepakt.Die taak hadden Linda en ik maar even op ons genomen, zodat er zoveel mogelijk spullen van ons ook in pasten..haha..met een half uur zat die rugzak zo goed als vol en volgens mij nog niet eens zo heel zwaar.. Ze mocht 30 kilo mee met Emirates, maar daar kwamen we niet eens aan, fijn!
Met zn drieen zijn we die avond uiteten gegaan..twee jaar geleden was ik daar naar een vega indisch restaurant gegaan en die zat er nog steeds! Heerlijk gegeten!
Petra vertrok rond een uur of tien in de avond en moest zelfs een traantje wegpinken..das een goed teken zeiden Linda en ik tegen elkaar..dan heeft ze het naar haar zin gehad!

De volgende dag stond de Filipijnse ambassade op de lijst. Netjes gekleed, want dat stond op de website...en we zitten in een moslimland..Geen teenslippers, geen hemdjes, dus lange broek en sneakers aan in die zinderende hitte van de stad..
Eenmaal daar bij de ambassade bleek er een soort public holiday te zijn, dus dat hele visum ging niet door, want het zou meer dan een week duren en zo lang hadden we niet.
Het was donderdag en die maandag daarop was onze vlucht van Kuala Lumpur naar Manila in de Filipijnen... Linda kwam met het idee om het weekend naar Langkawi te gaan..Dat is zo'n 7 uur met de bus en dan nog met de boot, maar ja het was pas donderdag en al die dagen in die hete stad.. Twee jaar geleden was ik ook op Langkawi en had er eigenlijk ook wel weer zin in om te kijken hoe het nu is. Dus besloten we de nachtbus te nemen die donderdagavond, dan ben je vrijdagochtend in Langkawi en dan zondag met nachtbus terug, dat was nog wel de moeite dan!
Nadat we bij de ambassade geweest waren zijn we maar de stad ingelopen naar KLCC, dat is een enorme shopping mall. Het was maar goed dat we onze lange broek nog aanhadden, want de airco draait daarbinnen op volle toeren!
heerlijk geshopt de hele dag! Nieuwe hemdjes, korte broeken voor Linda, hardloopschoenen voor mij, heerlijk! Die avond om 23 uur hadden we de bus naar Langkawi, slaappil erin en allebei hele weg geslapen!

In Langkawi was het super heet. Hadden de avond daarvoor nog een hotel kunnen boeken, alles zat zo goed als vol, de locals gaan in het weekend meestal ook naar Langkawi en er was wederom weer een of andere feestdag, daar hadden we geen rekening mee gehouden.
Lekker ff een duik genomen, maar echt afkoelen doe je daar niet van.
Eind van de dag een biertje op strand bij Babylon, dat is zo'n heel gezellige reggae strandbar. Die zat daar twee jaar geleden ook al, maar nu wel iets groter en nog leuker geworden.
In de avond zou er een liveband zijn, helemaal top dus. Was een super gezellige avond. Leuke lui ontmoet uit Brazilie, vier vrienden die in 4 jaar de wereld rondzeilen, echt fantastisch! Ze hebben nog een jaar te gaan. Daar kan ik wel jaloers op worden! Wat een avontuur, vier jaar lang zeilen met je beste maten, geweldig!
De volgende dag beetje uitbrakken op strand en in de avond weer naar Babylon.. Eerlijk gezegd hebben we dat weekend alleen maar gefeest! Haha! Het was veel te gezellig :-).
Die zondag moesten we weer terug naar Kuala Lumpur, want de vlucht naar Manila stond gepland die maandagochtend vroeg.
Rond een uur of vier in de middag zijn we vertrokken, eerst met een busje, dan met de boot en dan de nachtbus in, een flinke trip dus en niet echt prettig met een soort van hangover.. Maar we hebben ons er kranig doorheen geslagen/geslapen. Midden in de nacht rond 2 uur ofzo kwamen we aan in KL busstation en meteen met taxi door naar de luchthaven, ff ontbijten op de luchthaven en hop, door naar de Filipijnen! Zijn zo'n 24 uur onderweg geweest, dus waren wel dood op gegeven moment.
Vanuit het vliegtuig al een waanzinnig uitzicht op al die Filipijnse eilanden, die kleuren! Geweldig!
Moesten 1 nacht in Manila blijven, we landden nl in Clark, dat ligt nog een paar uur van Manila vandaan en we wisten niet hoeveel tijd het zou kosten om van het ene vliegveld naar het andere in Manila te komen.
We hadden alweer een vlucht geboekt van Manila naar Kalibo, vanuit Kalibo kan je naar Boracay en in Boracay MOET je geweest zijn volgens de locals en andere reizigers. Dus de nacht in Manila doorgebracht, maar gewoon in een bed in een veilig hostel, vlakbij de luchthaven. Niet dat het echt schoon was en dat het stapelbed veilig was..maar alles beter dan in the middle of Manila city.
Het kleine stukje wat we van Manila gezien hebben was eigenlijk wel erg leuk! Al die locale bussen, jeepney's, die zijn zo waanzinnig gaaf! Al die kleuren en bijbelse leuzen erop, ge-wel-dig!

Vlucht van Manila naar Kalibo is een klein uurtje met super mooi uitzicht!
Eenmaal in Kalibo, piepkleine luchthaven, meteen door met een bus naar Caticlan en met onze eerste banka, filipijnse boot, door naar Boracay.
We werden helemaal wild, super helder water en die banka's zijn ook super leuk! Echt wat ik van de Filipijnen had voorgesteld!
Hadden vooraf wel iets geboekt, iets wat nog een beetje redelijk te betalen was. Nadat ik in Vietnam geweest was had ik al besloten om op Boracay kitesurf lessen te gaan nemen. Dus hadden we vooraf iets geboekt voor 8 dagen. Het eiland Boracay is niet zo heel groot en heeft een aantal super mooie stranden, waarvan white beach de mooiste is..nou de naam van dat strand zegt al genoeg :-)
White beach is dan weer een soort van opgedeeld in station 1 tot 3. Station 3 is dan goedkoper dan station 1 en 2. Het strand is zo' n 4 km lang ofzo, dus ook weer tijd voor wat excercise. Ik had niet voor niets hardloopschoenen gekocht in KL.. Het moest er maar weer eens van komen.. Linda had ook zin in wat actie dus die ging lekker 'powerwalken' want hardlopen is niet zo haar ding.. Wekker op 6 uur, want hoe later hoe heter.. Het is dat Linda ging, want anders was ik lekker blijven liggen, maar zo motiveer je elkaar wel :-)
Half uurtje was lang zat, kapot daarna! Met kleren en al de zee in, wel superrrrr lekker! Ff weer een beetje endorfines, heerlijk, had ze echt gemist!
Dat werd dus ons dagelijks ding op Boracay.
En ook nog kitesurfen, wat een actie!

Dat kitesurfen ja, das weer een verhaal apart.
Iemand uit Vietnam had mij een kiteschool op Boracay geadviseerd.
Twee dagen later ben ik gestart met mn eerste les, ik had de full package genomen, 12 uur les, dan kan je daarna op je board staan en een stukje varen, als het goed is.. Ik dacht, ik voel dat ik talent heb, dus dat gaat wel lukken dan!
Mijn instructeur Bengi, was alles behalve de knapste van alle kitesurfers, maar dat was wellicht maar beter ook, anders zou ik teveel afgeleid zijn. Bengi uit Frankrijk, maar sprak gelukkig wel een goed woordje engels.
Veiligheidsvest aan en een teugel waar je instapt en die je later aan je kite vastzet, oh ja en een helm, want als beginneling kan je nogal hard 'vallen'.
Ik was er helemaal klaar voor! De eerste sessie was het klaarleggen van je kite op het strand en alles wat daarbij komt kijken. Dat had ik redelijk snel door, daarna gaat die kite de lucht in en mag ik 'oefenen' hoe je die kite ook kn de lucht houdt etc.. Bengi deed het eerst voor, ik kreeg wat uitleg hier en daar en hop, mijn beurt... Zo makkelijk als het eruit zag bij Bengi, zo moeilijkging het mij af! Sjezus, dat valt nog tegen met in mijn ogen windkracht 12 ( wat het natuurlijk niet was, maar zo voelde het wel). Een paar keer werd ik al bijna de lucht mee ingetrokken, maar gelukkig had die 'enge' Bengi wel heel gespierde armen om mij op het strand te houden :-)
Na een uur gingen we al het water in. Het is een perfecte spot om het te leren, omdat het zeer ondiep water is. Wel een hoop zeewier in het water en Rico die mij in Vietnam had verteld om daar te gaan kiten had nig gezegd dat ik miest uitkijken voor zeeegels, want die zitten daar ook.. Ik had wel van die rubbere laarsjes aan, aar daar komt zo'n stekel gemakkelijk doorheen, dus het eerste kwartier liep ik niet echt soepeltjes door dat water heen, en met zo'n kite in je handen is dat niet ideaal. Dus maar snel vergeten dat er zeeegels zitten en gewoon doorgaan.
Alle skills van op het strand wat Bengi 1x had uitgelegd,moest ik nu in het water uitvoeren. Dat ging natuurlijk helemaal niet goed..en ik maar denken dat ik talent heb, nou mooi niet dus! Bengi had een kort lontje en raakte al snel geirriteerd en ik kon wel janken! Zo perfectionistisch als ik ben....het ging voor geen meter! Ik heb verdomme nog nooit zo'n kite vastgehad joh zei ik tegen hem en raakte okk geirriteerd, niet echt relaxt dus. Later bleek dat hij eigenlijk altijd les geeft aan kiters die al wat meer gevorderd zijn, en dus niet aan beginnelingen zoals ik..jammer.
De moed zakte me in de schoenen en dacht dit ga ik nooit leren..maar ik wil het wel! Dus opgeven gaan we niet doen, gewoon doorzetten, en dat kan ik goed.
Uiteindelijk heb ik totaal 4 uur les gehad. De ene dag stond er teveel wind en de andere dag te weinig... We hadden gepland om 8 dagen in Boracay te verblijven, ivm mijn kitesurfing, daar hebben we nog 2 dagen aan vastgeplakt, maar ik kon dus uiteindelijk de cursus niet afmaken, jammer jammer jammer, want ik vind het wel helemaal te gek! Misschien ga ik nog ergens in Azie kijken waar het kan, maar anders gewoon in NL!

het was geen straf om in Boracay zo lang te blijven, super mooi paradijselijk strand, beetje hardlopen in de ochtend en lui zijn, heerlijk. Maar Boracay was voor ons een beetje teveel kermis. Heel veel russen die het minst leuk zijn tijdens reizen, maar ook veel aziaten. Daar konden we dan weer erg om lachen, die schamen zich werkelijk nergens om, of je nou 5 jaar bent of 65 jaar, ze zijn gek op zandkastelen maken en foto's met de gekste poses, hilarisch!
Na 10 dagen Boracay dus tijd om verder te reizen en nog meer moois te gaan zien van de Filipijnen!

Om in de Filipijnen van A naar B te reizen moet je wel geduld hebben, niet iets wat mijn sterkste kant is (afgezien van op werk dan).
Het openbaar vervoer is super geregeld, maar neemt wel een hoop tijd in beslag.
De keuze is ruim, met een tricycle (soort tuktuk) doe je de korte afstanden, want lang opgevouwen zitten is geen aanrader..
De lokale bus kan met airco of zonder airco, wij kiezen over het algemeen zonder airco en met open ramen..voordeel is een lekker briesje en mooie fotos maken onderweg, nadeel is alle uitlaatgassen, maar ach daar wen je ook wel aan. Het is goedkoper en leuker tussen alle locals in.
Je merkt hier in de Filipijnen duidelijk dat het toerisme nog niet in volle gang is en dat maakt de Filipijnen een heel vriendelijk land om te reizen.
Na Vietnam moest ik echt wel even omschakelen. Vietnam een land waar ze je oplichten waar je bijstaat, maar hier in de Filipijnen wordt je niet bedonderd, ze zijn allemaal goudeerlijk en super behulpzaam! Wellicht omdat ze 'zwaar' katholiek zijn. Tijdens elke busrit of welke rit dan ook worden er onderweg diverse kruisjes geslagen voor een veilige rit, daar zijn wij natuurlijk wel heel blij mee.
Naast de tricycles en de lokale bussen heb je ook nog jeepney's, mijn favoriet. Die zijn zo kleurrijk beschilderd, echt fantastisch en goedkoop!
Onze slogan hier in de Filipijnen is dan ook 'lekker goedkoop'!
Een biertje kost hier 30 pesos, das omgerekend nog geen 50 eurocent! En dan nog de Tanduay rum, een liter voor 1 dollar, das gevaarlijk 'lekker goedkoop'!
Dan nog de boten, banka's, boten met een zijspan, je hebt ze vast al op de foto's voorbij zien komen, geweldig!
Vliegen is ook goedkoop, maar saai, dus dat hebben we niet meer gedaan.
We hebben over het algemeen wel steeds geluk dat als we ergens aankomen meteen de boot,bus of jeepney hebben, dus so far so good.

Na Boracay zijn we naar Guimaras gegaan. Eerst weer met de boot een half uur, dan de bus in en een rit van 7 uur ofzo het eiland Panay ver naar Iloilo. (die naam, daar hebben we lang over gedaan om die goed uit te spreken, maar je zegt gewoon ielo ielo, hoe simpel kan het zijn)
Vanaf Iloilo weer met een boot naar Guimaras.
Guimaras is bekend om de beste mango's en dat klopt. Ik heb nog nooit zulke lekkere, sappige zoete mango's gegeten, verrukkelijk! Er is daar een hele beschermde plantage. Je mag ook geen gedrogde mango of zaden mee het eiland op. De mango's groeien in een boom en worden in papier gewikkeld totdat ze eetbaar zijn en te beschermen tegen insecten.
Op Guimaras sliepen we in een mountain resort. Hardstikke leuk met een prive zwembad, want we waren de enige toeristen! (zoals bijna overal, je komt zo weinig toerisen tegen).
Daar 2 nachten geslapen en een mountainbike toer gedaan met een gids. Erg zwaar maar super leuk! Off the beaten track gefietst.
Een mooi en rustig eiland.

Na Guimaras terug naar Iloilo om vervolgens met de boot over te varen naar het volgende stuk paradijs. Via het eiland Negros (waar op 6 febr nog een zware aardbeving was) naar Dumaguette. Wederom een lange reis met boot en bus, maar die busrit, die was fenomenaal! Negros is een schitterend eiland, je kijkt je ogen uit in de bus, echt fantastisch wat je allemaal ziet onderweg!

Dumaguette is een studentenstad, er zit een grote universiteit en in de LP schreven ze dat het wel gezellig was met wat barretjes etc, daar hadden we wel oren naar na een paar dagen rust.
Linda haar ipod was bijna overleden en in Dumaguette zat een apple store, dus dat kwam ff goed uit! Ze heeft maar meteen een nieuwe gekocht en ze konden daar al haar muziek overzetten, dus dat was fijn, want nu heb ik ook alle muziek van Linda op mijn ipod staan ;-)
Paar dagen daar gebleven en bedacht waar we heen wilden, dat werd Siquijor.
Siquijor had en heeft een reputatie als eiland van magie en tovenarij. Mede door dit gegeven blijven veel locals weg van dit eiland, maar een paar backpackers zijn er wel te vinden, die dit net zo interessant vinden als Linda en ik :-)!
Er vinden nog steeds genezingsituelen plaats, maar daarover meer in deel 2!